Seo leabhar an-taitneamhach a thóg mé anuas den tseilf an lá cheana: Brian Óg le Pádraig Ó Conaire. Thosaigh mé air agus bhí cúig leathanach léite agam sular thug mé faoi deara go raibh sé á léamh ar chor ar bith. Tá stíl bhreá éasca ag Ó Conaire. Bhí mé gafa. Is geall le fantaisíocht codanna den leabhar. Níor thóg sé i bhfad orm an leabhar a chríochnú agus nuair a leag mé uaim é bhraith mé go raibh mé tar éis spléachadh a fháil ar rud éigin pléisiúrtha. Scríobhadh an leabhar i dtús na 20í agus foilsíodh é i 1926.
Aisteach go leor níl an chuma air gur tugadh mórán airde ar an scéal mar phíosa scríbhneoireachta. Níor áirigh Tomás Ó Floinn é i measc na n-úrscéal a raibh fiúntas litríochta iontu a scríobhadh roimh 1939. Níl ach tagairt amháin ag Alan Titley dó agus tagairt bheag eile ag Eibhlín Ní Chionnaith. (Féach Foinsí anseo.) Is cosúil, toisc gur leabhar scoile a bhí ann nó go raibh sé chomh gearr sin (111 lch) nach raibh mórán measa air. Céard is féidir liom a rá. Bhí an scéal simplí, rian na drámaíochta stáitse air in áiteanna, bearnaí áirithe plotaíochta ann. Ach bhain mé taitneamh as.
